Een paar maanden terug is mijn dochtertje van 3 aangereden, waardoor haar linker bovenbeen compleet doormidden was gebroken. Na 2,5 week in een tractie-bed gelegen te hebben en bijna 3 weken in een gipsbroek, volgde normaliter de revalidatie om weer langzaam te gaan lopen.
Echter durfde mijn dochtertje totaal niet meer op haar benen te staan, wat mijn vrouw en ik ook probeerden tot onze grote frustratie. Toen bedacht ik me ineens dat ons dochtertje een gevoel van pijn en angst had gekoppeld aan het weer op haar benen te durven staan. Eerlijkheidshalve dien ik te vermelden dat ik enige kennis heb wat EFT betreft, gezien dit onderdeel was van mijn Integral NLP Life-/Mastercoach opleiding, waar ik ook Bianca heb mogen ontmoeten (en in de vervolgopleiding zelfs met haar heb samengewerkt).
Echter kreeg ik slechts een heel klein gedeelte voor elkaar. Toen heb ik besloten Bianca te benaderen
en de situatie te vertellen met de vraag hoe ik dit het beste kon aanpakken. Voor het eerst heb ik
geleerd “surrogaat” te kloppen namens mijn dochtertje, omdat mijn dochtertje op dat moment nog niet in staat was mij goed na te zeggen, wat de “klopzinnen” betreft.
Maar nog belangrijker, Bianca heeft mij geholpen met mijn dochter haar angst los te laten en net zo
belangrijk de boosheid en verdriet van het niet kunnen (en uiteindelijk niet durven) te lopen
en het verplicht in een tractie-bed te moeten liggen, los te laten.
Er ging een wereld voor ons en onze dochter open, want de volgende dag durfde ze zowaar haar
eerste stappen te zetten, zij het enigszins wankelend. En niet al te lang daarna
(op aanraden van Bianca, waarbij ik dagelijks voor het slapengaan heb “getapt” op de angsten,
maar vooral ook op het herstel en dat alles weer goed zat), kon ons dochtertje weer helemaal lopen
(en uiteindelijk zelfs weer rennen en springen op o.a. de trampoline).
Lieve Bianca, mijn vrouw (Sue) en ik zijn je eeuwig dankbaar hiervoor!
Want het had zonder jouw hulp wellicht heel anders gelopen.
Donny Hemelrijk
