Stapje voor stapje bewandel ik met jou de weg…

De 1e kennismaking. Ik liep naar je toe en er ging een sprankeltje door me heen. Je kwam heel erg lief, professioneel, bijzonder over en dit is ook werkelijkheid geworden hoe jij bent als mens! En dat is zo fijn. We begonnen met de sessie en op het moment dat mijn tranen er even uit kwamen en je zij tranen mag, dat is loslaten. Je vertelde over EFT en je vroeg me heel open of je mocht ‘ kloppen ‘. Ondanks de nare beelden die ik op dat moment voor me zag, mocht het. Het was onbekend omdat ik een paar jaar geleden alleen maar in emotionele zware EMDR sessies belandde. Ik gaf je de vrijheid om bij me te kloppen. Het was fijn om de rust te voelen en de emoties zweefde even uit me. Ik deelde met je, stel dat ik fout doe. Je zei me, je kan niks fout doen. Ik herinnerde me het moment dat een psycholoog zo keihard aan me touw trok, en dat de emoties mij toen zo overspoelde. Ik voelde me toen niet veilig.

2 maanden verder..

Ik gaf je aan dat ik mij door jou wil laten helpen, stap voor stap. Het, stap voor stap is heel erg belangrijk voor mij omdat ik anders zo bang ben dat ik weer keihard val ondanks dat ik na jaren pijn er verlost van wil zijn. Je begreep me volkomen en dat was zo fijn. Ik vertrouw je steeds meer, stapje voor stapje bewandel ik met jou de weg. Ben bewust dat ik kwetsbaar ben, geraakt door het verleden en dit heeft me gevormd hoe ik ben als ik de spiegel voor me hou. Dit vind ik heel erg, het woord acceptatie is er aan gekoppeld. Ik ben dankbaar dat er eindelijk iemand is, een hulpverlener.. een coach… welke me begrijpt en me geborgen bij kan voelen. Ik had nooit gedacht dat ik nog bij een hulpverlener.. een coach… me over kon geven.. me pijn kon delen.. me verdriet mocht tonen… de stap over de drempel durfde en kon zetten.

Je mooie praktijk, zo warm, zo mooi, zo bijzonder, zo liefdevol is zo mooi. Er ging een traantje weg omdat het bij hulpverleners zo ‘ koud was … ‘ zo kil …. zo niet fijn …. 4 witte muren …. 2 stoelen … een rot klein tafeltje … geen fijn iemand tegenover je …. zo niet fijn … zo geen vertrouwensband … Jij Bianca, hebt de mooiste warmste praktijk!

Ik wil je vanuit het diepste van mijn hart enorm enorm enorm bedanken wat je in deze periode voor mij betekent hebt. Ondanks dat het misschien niet snel genoeg gaat en op momenten in me pijn zit. Ik had jou voor geen goud willen missen, naast mij in mijn verwerkingsproces. Het kost tijd en kracht. Ik wil de weg berg af wandelen met jou aan mijn zijde. Ik wil op je kunnen bouwen en vertrouwen en soms heb ik die bevestiging nog nodig. Wil me masker niet meer, weg! Mag ik ook even niet sterk zijn? Mag ik ook even verdriet hebben? Mag ik ook even boos zijn? Het werd altijd maar weggepoetst en de zinnen geschreven op me netvlies welke gezegd waren, laat los, ga door met je leven, er zijn ergere dingen, het valt allemaal wel mee. Gelukkig, zijn dat jou zinnen niet geweest en weet dat jij dit nooit naar me kop zal slingeren. Het is onbegrijpelijk..  ‘’ hulpverlener, zullen we ruilen van schoenen ‘’.

Het zal tijd kosten om stap voor stap de wonden te helen. De vertrouwensband is er ondanks dat ik op sommige momenten gevangen zit in wat ik wil delen. De Waterval visualisatie heeft me iets goeds gedaan en voelde alsof ik er niet meer vandaan mocht. Het was fijn. Dankjewel.

Lieve .. allerliefste Bianca

Bedankt dat je naast me staat in een fase in mijn leven ..

De knuffel welke ik van je krijg keer op keer, is een godsgeschenkje!

I love what i do and do what i love!
en dit straal je uit! Prachtig mens!

Reacties zijn gesloten.